یکم فرهنگ از خودمون در کنیم

وقتی یک عدد couple لطیف nice جلوی روت نشستن، سخته که دلت نخواد!

مدتها بود که دست و دلم به خوندن یه کتاب پشت سرهم از اول تا آخر نمی رفت. هی می رفتم کتاب ها رو از توی کتاب فروشی چشمه یا اون نشر ثالث که از بد حادثه هردو تو مسیر هر روز رفت و آمد بنده می باشند، می خریدم و می یومدم همه رو روی بقیه کتابهای کتابخونه می زاشتم تا شاید یه روزی دوباره نشستم و کتابخون شدم و یه کتاب رو از صبح تا شب ول نکردم . اما مدتها بود که این کتابها همش هی روی کله هم سوار می شدن بدون اینکه حتی جذب بشم که بازشون کنم، فقط نمی دونم که چرا جذب می شدم بخرمشون، انگار اگه تو کتاب فروشی بمونن بهشون توهین می شه، اما تو کتابخونه خاک بخورن اشکالی نداره. حتی کتابهای جناب سیمنون و مگره دوست داشتنی هم نتونست من رو به همش خوندن برگردونه، هر شب چند صفحه می خوندم و بعدشم لالا. فکر کنم آدم کتاب پلیسی رو توی رختخواب بخونه .

خلاصه تا اینکه نمی دونم تو کدوم وبلاگ این کتاب یوسف آباد، خیابان سی و سوم رو یکی معرفی کرده بود. من هم یادداشتش کردم تا بگیرم. چون از اسمش خوشم اومد، یوسف آباد همیشه جای عجیبی بوده باسیه من. و گرفتن کتاب همون و یه نفس تا ته خوندنش همون که واقعا لذت انگیزه و عین یه شیرینی یا غذای خوشمزه است که وقتی تا آخر می خونیش، ناراحت می شی که به این زودی تموم شده و هی برمی گردی تیکه های که خیلی خوشت اومده رو دوباره می خونی. بعدشم کلی گشتم که ببینم کجا بود که این کتاب رو معرفی کرده بود که متاسفانه نتونستم پیدا کنم به همین خاطر از همین جا از کلیه دوستانی که این کارهای فرهنگی رو توی وبلاگ هاشون معرفی میکنن تشکر می نماییم .


در راستای کامل کردن آداب فرهنگی بودن، رفتیم و این فیلم becoming Jane رو که پدر جان زحمت خریدنش رو کشیدن نگاه کردیم و super لذت فرهنگی بردیم بعد فکر اینکه ملت تو اون زمونها چه کارها که نمی کردن و چه چیزهای که نمی گفتن.
و نتیجه اخلاقیه همه این کارهای فرهنگی این بود که به زندگی امیدوار می شی و دوستش داشته باشی وبیشتر و بیشتر اونطوری که دلت می خواد زندگی کنی.