وقتی گارفیلد هنرمند می شود

حتی 78 هم عوض شده! از آدمهایی که ادای هنری بودن یا بدتر از اون ادای کافی شاپ چی بودن در میارن بدم میاد، 78 جای سوسولا نیست.
ما چی هستیم؟ یه دم نوش؟ خرده گیاههایی که دم نوش رو بوجود می یارن؟ اون تکه نبات دراز؟ یا قطرات آبی بوجود اومده از بخارآب داغ روی نعلبکی دمر شده روی دم نوش( برای دم کشیدن) ؟
فهمیدم دم نوش آرامش بخش نبود، آدمی که درستش می کرد آرامش بخش بود یا آرام بخش درستش می کرد.
بچه قهر کرده، بازیچه اش رو ازش گرفتن در نتیجه توجه یه بچه داریم که می خواد لجبازی کنه،یکی بیاد کمک.
خوبه که من سیگاری نیستم ها، وگرنه مجبور بودم هی از سرجام پاشم اینهمه راه برم بیرون و وایسم سرپا و دود کنم، اونم تند تند که تا دم نوش ام سرد نشده برگردم. مامانم می گفت سیگار خوب نیست ها، باسیه این بود.

اینم هذیان های ذهن من تو 78 که با مداد رنگیهای اونجا رو کاغذهای اونجا نوشتم. کیف داد. تازه نقاشی هم کشیدم، دستگاه اسکن نداریم وگرنه می زاشتم کیف کنید!

خب کیف کنید، حتی با لجبازی !
پ.ن: اونهایی که نمی دونن 78 یه کافی شاپه دم در شرکت که یه منوی دم نوش داره که یه سری گیاه رو می ریزه تو آب می ده دست ملت، منم از اونا می خورم هر وقت حالم بده!

پ.ن(بی ربط) : خوبه که آدم یکی رو داشته باشه که بتونه بره پیشش درد و دل کنه، طرف هم درکت کنه، حالا اینکه داری بهش پول می دی و اسمش جناب روانشناسه خیلی مهم نیست. درک شدن کلا چیز خوبیه!